Het onderwerp plas-poep, deel 4

Het verhaal van meneer Mopshond

Toen ik voor het eerst aanbelde bij het nette rijtjeshuis waar meneer Pug woonde – en bovendien eigenaar van was – moest ik even wachten voordat de deur openging. En jawel hoor, op het deurbelplaatje stond niet alleen de familienaam, maar ook de naam van de hond. "Wauw," dacht ik, "hij moet wel een interessant figuur zijn, die meneer Pug."

Toen de vrouw des huizes de deur opendeed en me vriendelijk binnenliet, had ik de indruk een nogal verlegen, gereserveerde man tegen te komen die, zodra ik de smalle gang binnenkwam, zich uitgebreid begon te verontschuldigen. "Het spijt me, u bent ook de eerste bezoeker in lange tijd." Geïrriteerd rook ik de sterke geur van urine. "Onze hond plast overal, dus we hebben niemand in huis toegelaten."

Het duurde even voordat ik de werkelijke omvang van het probleem kon inschatten: de vloeren in de gang en de woonkamer waren bedekt met kroonlijsten en alle kamerdeuren waren aan de onderkant opgezwollen van de honderden keren dat de mopshond erop had geplast. Het hele huis stonk als een roofdierenkooi!

In de woonkamer kwam de dader hijgend en piepend op me af. Voordat hij op mijn been kon plassen, accepteerde ik snel de aangeboden plek op de bank, ging op een hoek zitten en zette mijn tas op de glazen tafel voor me – wat me echter maar gedeeltelijk redde, want de hond plaste vlak naast me op de leren bank zodra ik ging zitten.

"Dat doet hij de hele tijd, daarom hebben we al lang geen bezoek meer in huis toegelaten." De dame stond op, veegde de bank schoon met de doek die ze bij de hand had en opende toen de terrasdeur. "Kom op, meneer Mopshond. Ga plassen."

Afbeelding - Fotolia 79101596

Naast haar was ook de oorspronkelijke eigenaar van de hond aanwezig, zo hoorde ik. Op haar dertiende verlangde ze ontzettend naar een schattige mopshond en ze had gejankt tot haar wens in vervulling ging.

De rest van het verhaal hoeft hier niet in detail te worden uitgelegd, want het is het gebruikelijke verhaal van een 'must-have', een spontane wens die veel te snel in vervulling gaat. Al snel raakte het jonge meisje geïnteresseerd in ander speelgoed in plaats van in het opvoeden en vermaken van haar kind.
puppy's, en de hond die weinig uitdaging nodig had, begon slechte gewoonten te ontwikkelen.

(Terwijl ik naar de verhalen van moeder en dochter luisterde, kwam de mopshond weer binnen. De terrasdeur werd achter hem dichtgedaan en ze gingen zitten om het gesprek voort te zetten.)

Het slechte gedrag begon toen de verveelde puppy steeds vaker eiste dat de terrasdeur open werd gedaan, zodat hij zogenaamd zijn behoefte kon doen. Als dat niet snel genoeg gebeurde, deed hij zijn behoefte binnen. Toen...

(Wacht! Terwijl ik hiernaar luister, plast de mopshond, die al minstens vijf minuten geen aandacht meer heeft gekregen, tegen de kastwand en kijkt verwijtend naar zijn "staf". Moeder en dochter springen van de bank om de doek te pakken en de terrasdeur te openen. "Nou, daar heb je het," denkt de buiten adem zijnde mopshond, en verdwijnt snorkelend in de duisternis. (Waar hij vermoedelijk tot tien telt voordat hij weer het podium opkomt.)

Afbeelding - Fotolia 81891885

De jonge hond, die totaal niet genoeg uitdaging had, ontwikkelde door een gebrek aan relatiewerk, socialisatie, training, etc. zijn eigen alternatieve strategie om zijn plas te vermaken, met gegarandeerd succes: óf er kwam iemand aangerend om de terrasdeur te openen, óf er kwam iemand aangerend om de plas op te vegen.

Jaren geleden kwam er een bal aan het rollen die uitgroeide tot een lawine, die er uiteindelijk toe leidde dat een hond, die ooit 'gekregen' was voor het plezier van het gezin, een gezinsprobleem werd. (De echtgenoot en vader waren opvallend afwezig, omdat ze vanwege de ondraaglijke omstandigheden permanent naar boven waren verhuisd.)

Nu vraagt ​​u zich waarschijnlijk af of en hoe ik de ongelukkige familie in deze moeilijke zaak kan helpen. Nou, meneer Pug was toen negen jaar oud en zijn gedrag was inmiddels behoorlijk ingeburgerd. Bovendien had hij overgewicht en last van typische kwalen, zoals jeuk in de huidplooien, kortademigheid en bovendien epileptische aanvallen.

Het gedrag van moeder en dochter is ook goed ingeburgerd; ze kunnen de bevelen van meneer Mopshond nauwelijks negeren ("Kom op, weg, anders moet ik plassen!"). Dus in dit geval zag ik weinig kans om dit drama te beëindigen, hoewel het met de juiste inspanning zeker mogelijk was geweest. Toen de mopshond tijdens het gesprek op me af kwam lopen, kennelijk met de bedoeling om op me te plassen, gaf ik hem een ​​klap met de krantenrol voordat hij de kans kreeg, voor de verschrikte blikken van zijn twee baasjes, en blafte zelfs naar hem, waarop hij wegrende en me de rest van de tijd aankeek, zeer onder de indruk, maar absoluut niet onvriendelijk.

Bepaler of bepaald?

Om terug te keren naar de kern van dit artikel: het is niet verstandig om te wachten tot je hond, of zelfs je puppy, je laat weten wanneer hij of zij "moet plassen". Deze zogenaamde behoefte om te plassen wordt al snel een onaangename gewoonte, waardoor de hond de baas wordt, in plaats van andersom.

Het is verstandig om je hond aan te moedigen om regelmatig en op tijd zijn behoefte te doen, idealiter al vanaf zijn puppytijd. En natuurlijk heeft elke hond voldoende dagelijkse beweging nodig, zodat hij niet afhankelijk is van ongewenst gedrag.

Neem contact op voor advies of afspraken

Hond Logisch®


Barbara Neuber

Oberdorfstr. 31a
51766 Engelskirchen

Telefoon: +49 22 63 4 81 65 55
Mobiel: +49 171 38 67 943
E-mailadres: info@hunde-logisch.de

naar de website van Hunde-Logisch
Terug naar blog

Reactie plaatsen