“Ze zijn zo lief, laat ze gewoon met rust!”

Ik hoor dit vaak van mijn vrienden en kennissen. Velen van hen zijn hondenliefhebbers en begrijpen niet waarom ik mijn geliefde viervoeters niet bij me in de buurt wil hebben, en wel om een ​​goede reden.

Zeker, ze zijn allebei lief, zelfs vreselijk zoet, dat zul je merken als je ze gewoon hun gang laat gaan!

De hondvriendelijke bezoekers worden in twee groepen verdeeld:
De stokwerpers (Alfi-fans) en de kruipende en kruipende types, meestal vrouwelijk en vooral dol op Betti.

De aanblik van mijn atletische mannetje triggert meteen veel mannelijke bezoekers om naar werpbare voorwerpen te zoeken. "Lig, Alfi! Zit!" Dan volgt er gooien, rennen en trekken aan de stok. ("Ik heb ook ooit een rottweiler gehad. Hij gehoorzaamde elk woord!")

En terwijl de bezoeker denkt dat hij met de hond speelt, weet de slimme Alf precies dat hij het is die met de bezoeker speelt.

Pas als Rambo... eh, Alfi met veel energie een dik stuk brandhout in het kruis van zijn werpmachine ramt en het vervolgens op zijn teen laat vallen ("Kom op, oude man, ga door!"), kijkt hij om zich heen naar de hondentrainer en smeekt hij om hulp.

Onze pluizige Betti kan bij verder volkomen redelijke mensen acute aanvallen van kruip- en kruipmanie en luidruchtige capriolen opwekken. ("Ja, je bent zo lief! Ja, kom hier, lieverd!") Maar als Betti er echt helemaal in opgaat, trekt ze zich niets aan van dure panty's en andere delicate kledingstukken.

Dit kan absoluut niet! Help! Waar is de hondentrainer?!

“Ze kunnen niet zo goed horen!”

schreeuwde een verontwaardigde buurman, die plotseling met zijn hond om de hoek kwam en onverwacht oog in oog stond met Alfi en Betti, die "gewoon even neus-aan-neus contact" wilden met hun viervoeter. En de goede man had nog gelijk ook. Ik was waarschijnlijk
op de een of andere manier niet helemaal bij zinnen en had al meerdere keren geroepen voordat de twee zich omdraaiden en terug naar mij kwamen.

Nou, dat was het toppunt! Wat een gezicht! De honden van de hondentrainer!

We zijn tenslotte maar mensen – Alfi, Betti en ik.

Barbara Neuber-Wurth, adviseur hondentraining